به هیچ آغاز و پایانی اعتقاد ندارم که هیچ آغاز و پایانی توی مشتم نبوده است. به مرگ، به زندگی، به شعف، به غم، شادی، رنگ، بو، به مزه و به لمس هیچ تنی حتی تن گلبرگ‌ها و برگ های تازه نشسته شده روی درخت ها ، به لمس جنازه های زنده ی آدمیان با لبخندهای کهنه و دمده شان، به هیچ چیزی از این جهانی که می بینم اعتقاد ندارم الی دوست داشتن، سالی گوهی که گذشت فقط از دست دادم، ولی بیشتر دوست داشته شدم. پس
"و قسم به لحظه های سرشار از عشق" حتی اگر کم بود، دروغ بود.
داد زد دنبالم نیاین، موندیم‌بیرون از بیمارستان، تنها رفت تو،چند دقیقه بعد زنگ زدم گفت باید چکاپ انجام بدن، سی تی اسکن، ریه، خون، سرفه زد قطع کرد. زنگ زدم گفت چهل دقیقه دیگه. چهل دقیقه می تابیدم و با سه چهار متر فاصله خانم جوانی هم می تابید، بابا کنار ماشین بود کسی آن طرف با فاصله ایستاده بود می گفت:" حالا خودش میاد بیرون."
بعد چهل دقیقه اومد بیرون رنگ پریده بود ولی بیرون بود و همین طور که زیر لب می گفت:" منفی" خیره شده بود به زنی که با سه چهار متر فاصله دور خودش می تابید. پرستاری از اورژانس بیرون آمد داد زد:"خانم شما برادرت مثبت شد، خودم بیا تو."
پ.ن: مراقبت لطفا.
آدم از مریضی، تصادف و قحطی و بلای طبیعی و غیر طبیعی نمی میره، آدم از بی عمری و بی زندگی بودن می میره. ما کی زنده بودیم آخه؟
پ.ن: از کانال
از مزه ی یک گیلاس می خوای بگذری؟ نگذر! من رفقیتم می گم نگذر! حالا من غریبه شما هم غریبه! بمانی هم دوستتم بری هم دوستتم!
عباس کیارستمی /طعم آلبالو
پ.ن: آلبالو به معنای زندگی دوباره است +فایل صوتی به صورت کامل تو کانال هست!
من به خودخوری ایمان دارم، مثل جسد چند ساعت تا چند روز بعد از مرگ.
پ.ن: از کانال
