آپلود عکس

یادداشت های خانم انار

و انار نام دیگر من است

یادداشت های خانم انار

و انار نام دیگر من است

یادداشت های خانم انار

از تمامیت درد که بگذری، ترس را فراموش کرده ای و تنها به این فکر می کنی:" این زندگی ارزش زیستن را داشت؟ "
#و_انار_نام_دیگر_من_است
همان آخرین انارِ تک درختِ شته زده ی حیاط پشتی





۶ مطلب با موضوع «فیلم و دیالوگ» ثبت شده است

 از مزه ی یک گیلاس می خوای بگذری؟ نگذر! من رفقیتم می گم نگذر!  حالا من غریبه شما هم غریبه! بمانی هم دوستتم بری هم دوستتم!

 

عباس کیارستمی /طعم آلبالو

 

پ.ن: آلبالو به معنای زندگی دوباره است +فایل صوتی به صورت کامل تو کانال هست!

 

 

 

 

 

  • موافقین ۰ مخالفین ۰
  • ۱۳ اسفند ۹۸ ، ۱۲:۱۱
  • خانم انار

"سهیلا شماره 17" فیلمی به کارگردانی و نویسندگی محمود غفاری ساخته ی سال 1395 است.  داستان سهیلا زن مجردی در آستانه ی چهل سالگی است و به مشکلات ازدواج نکردن و یا ازدواج کردن در سن بالا و مشکلات اجتماعی پیرامون ازدواجش پرداخته میشه .محتوایی که فیلم به سراغش رفته محتوای جالب و بحث برانگیزیه، اما حواشی و جزئیات داستان اونقدر زیاد و کشدار هستن که به خوبی به مساله های مهم پرداخته نشه. در کل داستان جالبی داره و پرداخت بسیار ضعیفی.

 

پ.ن: در ادبیات ایران به هر صورتی که باشه مثل فیلم، کلام، داستان، رمان و... تو سری خورترین، بدبخت ترین،سطحی ترین و مشکل دارترین زن ها باید اسمشون سهیلا باشه انگار!

بنده هم صرفا جهت تشابه اسمی تشویق به دیدن فیلم شدم.

 

 

  • خانم انار

 

فیلم US به کارگردانی جوردن پیل ساخته ی سال 2019 در ژانر وحشت است. در این فیلم قرار نیست نیرویی ماورایی حمله کند یا حمله ای را دفع کند.

شاید فقط مغز انسان به خودش (!) :)

 

تو کدومی؟

اصلی یا کپی؟

"می دونستی یه چیزی مثل فلوراید تو آب می ریزن تا مغزمونو کنترل کنن؟!"

 

 

 

 

  • خانم انار

기생충

انگل

Parasite

 

+یه بوی عجیبی حس نمی کنی؟

_چه بویی؟

_نمی دونم. بوی آقای پارک میاد!

+مگه آقای پارک بوی عجیبی میده!

_اره مثل بوی مترو، بوی زیرزمین!

 

(تو یه بویی میدی!)

 

کوتاه ترین توضیحی که می تونم بدم اینه که اگر دوست دارید یک فیلم کاملا خوب و پخته و عالی ببنید و هم زمان، تمام احساسات و ژانرهای مختلف رو احساس کنید، این شاهکار کره ای رو از دست ندید."

 

 

  • خانم انار
مزخرف واژه ی کمی برای توصیف فیلم "خانه ی دختر" است. دیالوگ های دم دستی و فلش بک های نامرتب و به وضوح قیچی شده ی فیلم برای مخاطب جز یک فیلمِ بدونِ داستان، گنگ و بی سر و ته چیزی به جا نگذاشته است.زن های فیلم چه از نوع معتقد یا قدیمی ترشان، و چه ازنوعِ نسل جدید شان، زن هایی بی مایه و ناچیز نشان داده می شوند. زن هایی که "سکوت" را به جای" شکوه"* جایگزین کرده اند. مردهای فیلم، چه نسل قدیم و چه نسل جدیدشان، خطِ فکری یکسانی دارند با روش هایی متفاوت. به نظر می رسد فیلم می خواهد این طرز فکر یا فرهنگ را نقد کند، اما نه تنها نقد نمی کند، بلکه تشویق می کند و از خطِ اولیه ی خود خارج می شود! در طول فیلم تک تکِ شخصیت ها سعی در حل معمایی دارند، اما نه تنها هیچ کس به جواب نمی رسد بلکه مخاطب عادی هم قطعا بعد از اتمام فیلم جعبه ی پاپ کرن را به سمت صفحه ی نمایشگر  پرت می کند. حتی اگر این فیلم را یک فیلم با پایان باز هم به حساب بیاوریم باز هم ضعف فراوانی دارد. شنیده ها و حواشی فیلم، صحنه های نصف نیمه و دیالوگ های پرت و معما گونه نه تنها خطی برای حل معما به مخاطب عام نمی دهد بلکه بیشتر ذهن مخاطب را به سمتِ مقصر شناختن شخصیتِ اصلی فیلم، چیزی که فیلم سعی داشت خلافش را ثابت کند، سوق می دهد. از پیگیری حواشی و مصاحبه های بازیگران اصلی و شاید بی پروا تر از دیگران، و فقط طرح یک سوال که چرا قبل از جواب پزشکی قانونی پدر از داماد آینده اش سوالی را می پرسد، معما برای من حل شد.
اما سوال هایی که پیش می آید:1) آیا این فیلم را باید با حواشی اش ببینیم تا بفهمیم؟ پس ده سالِ بعد که خبری از حواشی نبود این فیلم یک فیلم مزخرف تر به نظر می رسد. 2) چرا در تبلیغات فیلم گفته بودند، زنان این فیلم را حتما ببینند؟ توهین بیشتر و بهتری به خاطر زن بودن را نوش جان کنند. 3)آیا قیچی کردنِ فیلم و خراب و مزخرف کردنش مساله ی خشونت ها و تجاوز های خانگی را حل کرد؟ خیر
پ.ن: شاید هم اصلا خشونت یا تجاوز خانگی وجود ندارد:| :)

*بخشی از دیالوگ ها و صحنه های فیلم



  • خانم انار

ما اینجا واسه جنگ و دعوا جمع نشدیم، ما مسئولیت داریم. من همیشه فکر می کردم مهم ترین چیز در مورد دموکراسی این باشه،  واسه همین از ما خواسته شده که به اینجا بیایم و در مورد بی گناه یا گناه کار بودن مردی حرف بزنیم که قبلا نمی شناختیمش. با رای مون نه چیزی از دست می دیم، و نه چیزی به دست میاریم به خاطر همینه که ما قدرت داریم...

قسمتِ موردِ علاقه ی من از دیالوگ های مردِ خشمگین

+

۱۲ مرد خشمگین (به انگلیسی: 12 Angry Men) که به اشتباه با نام ۱۲ مرد خشن نیز شناخته شده است فیلمی درام محصول سال ۱۹۵۷ آمریکاست که براساس داستانی تلویزیونی به همین نام نوشته رجینالد روز و به کارگردانی سیدنی لومت ساخته شده‌است



  • موافقین ۰ مخالفین ۰
  • ۱۷ خرداد ۹۶ ، ۰۲:۰۸
  • خانم انار